Ο φωνογράφος είναι μια από τις πρώιμες συσκευές για την εγγραφή και αναπαραγωγή ήχου. Εμπνευστής και κατασκευαστής αυτής της συσκευής ήταν ο Αμερικάνος Τόμας Έντιμόν το 1877. Ο δίσκος ήταν ένας κύλινδρος με αυλακιά στα οποία ακουμπούσε η βελόνα και μέσω της μεμβράνης του ρολογιού που πάλετε μεταφερότανε ο ήχος και έβγαινε από το χωνί. Όλη αυτή την κίνηση με τις σταθερές στροφές την έδινε το ελατήριο που υπήρχε στην μηχανή και κουρδιζόταν χειροκίνητα από την μανιβέλα που υπήρχε στο πλάι.
Με γνώμονα αυτή τη συσκευή του Εντισον, δέκα χρόνια αργότερα ο επίσης Αμερικάνος Έμιλ Μπερλίνερ επινόησε μια άλλη συσκευή και αντί για κέρινο κύλινδρο, χρησιμοποιούσε μια κυλινδρική πλάκα( δίσκο) από μίγμα γομαλάκας για να καταγράφει τον ήχο και το ονόμασε γραμμόφωνο. Ο δίσκος του Μπερλίνερ αρχικά ήταν σε διάμετρο 12 εκατοστά που γυρνούσε με 150 στροφές ανά λεπτό. Το 1904 η γερμανική εταιρία Odeon Records παρουσίασε τους πρώτους δίσκους διπλής όψης με διαμέτρους 25 και 30 εκατοστά και διάρκεια μέχρι 5,5 λεπτά, στις 78 στροφές ανά λεπτό.
Το πικάπ αντικατέστησε το γραμμόφωνο, ηλεκτρική συσκευή πλέον χωρίς χειροκίνητη μανιβέλα για το κούρδισμα του ελατήριου. Ο δίσκος βινυλίου LP στις 33 στροφές εισήχθη από την Columbia records το 1948. Λίγο αργότερα η RCA VICTOR παρουσιάζει τον δίσκο 45 στροφών ενώ το 1950 ανακοινώνει την παραγωγή δίσκων 33 στροφών. Υστέρα από αυτές τις εξελίξεις, όλες οι εταιρίες παραγωγής αποδέχονται τα πρότυπα των 33 και 45 στροφών, τερματίζοντας έτσι την παραγωγή των 78 στροφών. Οι συσκευές όμως των πικάπ αποδέχονται μέχρι και σήμερα την δυνατότητα επιλογής άμεσα σε 33, 45 και 78 στροφές.
Το ραδιόφωνο είναι μια συσκευή που λειτουργεί ως δέκτης ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων σε ορισμένη συχνότητα. Τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα λαμβάνονται από την κεραία, αποκωδικοποιούνται, μετατρέπονται σε ηλεκτρικό ρεύμα και στη συνέχεια σε ήχο από το ηχείο. Άρχισε να αναπτύσσεται τη δεκαετία του 1910 στις ΗΠΑ. Μέχρι τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο το ραδιόφωνο ήταν ένα μέσο χρησιμοποιούμενο σε ερασιτεχνική βάση και δεν ήταν καθόλου ανεπτυγμένο ούτε διαδεδομένο.
Στην Ελλάδα ο πρώτος ραδιοφωνικός σταθμός εξέπεμψε στη Θεσσαλονίκη το 1928, για 20 ολόκληρα χρόνια. Ο πρώτος Εθνικός Ραδιοφωνικός Σταθμός ιδρύθηκε και λειτούργησε στην Αθήνα το 1938 ενώ το 1945 ιδρύθηκε το Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας (Ε Ι Ρ). Στα τέλη της δεκαετίας το 1970 το ραδιόφωνο εισέρχεται στην φάση της ωριμότητας του. Τις λυχνίες αντικαθιστούν τα μικρά τρανζίστορ. Το ραδιόφωνο και το κασετόφωνο συνδυάζονται σε μια συσκευή. Τη δεκαετία του 1980 η σμίκρυνση των ηλεκτρικών εξαρτημάτων παράλληλα με την αλματώδη εξέλιξη δίνει την δυνατότητα στους σχεδιαστές να παρουσιάσουν το πρώτο ραδιόφωνο τσέπης σε μέγεθος πιστωτικής κάρτας.
