Ο Ανέστης Δελιάς, ή Ανέστος, ή Ανεστάκι, Άρτεμις (παρατσούκλι που του κόλλησε ο πολυμήχανος Μπάτης ), γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1912.
Εγκαταστάθηκε στη Δραπετσώνα λόγο των γεγονότων της Σμύρνης, με την μητέρα του και τις αδελφές του. Έπαιζε κιθάρα και γνωρίζοντας των Μάρκο ασχολήθηκε με το μπουζούκι που ήταν το κατ’εξοχήν όργανο της εποχής του ρεμπέτικου. Εξελίχθηκε σε συνθέτη-οργανοπαίχτη-στιχουργό και τραγουδιστή.
Το 1934 ενώθηκαν οι Μάρκος Βαμβακάρης, Γιώργος Μπατης(Τσόρος ),Στράτος Παγιουμτζής και ο Ανέστης Δελιάς και συγκρότησαν την ξακουστή τετράδα του Πειραιά. Παίζοντας στην ταβέρνα (κουτούκι- μάντρα ) του Σαραντοπουλου στην Ανάσταση. Έκει γνώρισε και την επίσης εξαιρετική τραγουδίστρια Νταίζη Σταυροπούλου, που έτυχε ένα βράδυ να πάει με παρέα στου Σαραντόπουλου. Η Νταίζη ήταν η μοναδική γυναίκα που αγάπησε πραγματικά των Ανέστο. Ο Ανέστης Δελιάς ήταν ίσως το καλύτερο παλικάρι της εποχής εκείνης, ευαίσθητος, χαμηλών τόνων κ.λ.π.
Για κακή του τύχη γνώρισε στα Βούρλα την πιο κακιά γυναίκα-πόρνη που δούλευε εκεί, τη Σκουλαρικού. Παρατσούκλι επειδή φορούσε μεγάλους κρίκους για σκουλαρίκια. Αυτή τον έμπλεξε στην ηρωίνη (πρέζα) . Παρ’ όλες τις προσπάθειες της οικογένειας του, των φίλων του και της Νταίζης Σταυροπούλου να τον απομακρύνουν απ’ αυτή την γυναίκα, δεν τα κατάφεραν. Το 1938 εξορίστηκε στην Ιο ως τοξικομανής.
Ο Μάρκος είχε πει για τον Ανέστο <<ένας άγγελος πεταμένος στα σκουπίδια >> , αφήνοντας να εννοηθεί, κρίμα την καλοσύνη και το ταλέντο αυτού του παιδιού.
Γυρίζοντας από την εξορία ήταν τελείως εξουθενωμένος. Η ανέχεια της εποχής και η επανασύνδεση του με την σκουλαρικού και μοιραία στην πρέζα, δεν άργησαν να τον οδηγήσουν στο θάνατο. Για την χρονολογία του θανάτου του, υπάρχουν δύο απόψεις. Πρώτη της Νταιζης Σταυροπουλου που λέει ότι πέθανε έξω από την αγορά της Αθήνας το 1941 και δεύτερη σύμφωνα με τον Στέλιο Κυρομήτη και Μιχάλη Γενίτσαρη ότι βρέθηκε πεταμένος έξω από τον τεκέ του Ντανακούλη στο Μεταξουργείο στις 31 Ιουλίου το 1944 .
Ο Ανέστης Δελιάς δεν πρόλαβε να ηχογραφήσει πολλά τραγούδια λόγω του θανάτου του σε μικρή ηλικία, αλλά και λόγω της λογοκρισίας που επέβαλε ο Μεταξάς το 1937.
Μερικά από τα γνωστότερα τραγούδια του είναι: το 1935 <<μεσ’ της πόλης το χαμάμ >> , (Το προφητικό για τον ίδιο ) <<Ο πόνος του πρεζάκια >> , <<βρε μάγκα μου το μαχαίρι σου>> , <<Αθηναίισσα>>,<< για ένα παλιό σακάκι >> , <<Δεν είδανε τα μάτια μου τέτοια καλή γυναίκα >>, << Ο Νίκος ο τρελάκιας (Για τον Μάθεση) >>,<< Μάγκες πιάστε τα βουνά >> κ.α.
Πολύ συνοπτικά αυτή ήταν η ζωή του Ανέστη Δελιά , της πιο γλυκιάς πενιας του μπουζουκιού και του ποιο γλυκού ανδρικού χαρακτήρα του ρεμπέτικου.